Tak, jak wspomniałam w poprzednim wpisie, nie sposób mówić o Barcelonie pomijając osobę, która jest symbolem tego miasta. Mowa naturalnie o  Antonim Gaudim. Jego rzemiosło jest widoczne w całym mieście. Ten urodzony w 1852 roku architekt odbił swoje piętno w niemalże każdym zakątku tego miejsca. My podziwiamy go dzisiaj, jednakże w czasach jemu współczesnych był uznawany za niezwykle nowoczesnego architekta. Jego projekty odbiegały od ówcześnie ustalonego porządku nie tylko pod względem struktury, ale także konstruktywnych rozwiązań. Dzisiaj nazwalibyśmy go innowatorem.

Nie będę tutaj robić wykładu o szczegółach architektonicznego kunsztu Gaudiego, lecz chciała bym zachęcić Was do przyjrzenia się jego ręce. Ręce nie tylko architekta, ale też człowieka wierzącego i miłośnika przyrody, co miało wpływ na wszystkie jego prace.

Serce Barcelony…  Sagrada Familia…

Powstająca od ponad stu lat Bazylika nie jest ukończona do dzisiaj. Dotąd powstało osiem z zaplanowanych osiemnastu wież. Gaudi budował z funduszy prywatnych darczyńców, bez udziału państwa. Ponoć na pytania o przedłużający się czas budowy odpowiadał, że „jego zleceniodawcom się nie spieszy”. Ach ten Gaudi :o)

Bardzo ważnym punktem Barcelony są oczywiście też Ogrody Gaudiego, czyli Park Guell.

Powstanie tego miejsca zapoczątkował Gaudi na prośbę swojego przyjaciela Eusebii Guella, który to przedsięwzięcie sfinansował. Planowo miało to być osiedle dla bogatej burżuazji. Gaudi jednak inwestycji nie dokończył i w 1922 roku władze miasta przejęły ten teren tworząc tam po prostu park miejski

Trzeba przyznać, że Szanowny Pan Gaudii miał nie tylko fach w ręku, ale i  otwartą głowę pełną innowacyjnych i zaskakujących rozwiązań… Pozazdrościć :o)

 

Miłego popołudnia :o)